ซ๊วบๆๆๆๆ แผล่บๆๆๆๆ อิเคะๆ อิยะๆ

ยูจิน : รสขี้ในปากคุณ จะตราตรึงอยู่ในจิตใจของยูจินตลอดไปค่ะ ลียองเจ

ลียองเจ : เช่นกันครับ ยูจิน

ยูจิน : จะว่าไปเรามากลายเป็นเพื่อนร่วมงานกันแบบนี้ก็ดีนะคะ ยูจินตอนนี้เริ่มรู้สึกสบายใจขึ้นแล้วค่ะ อาจเป็นเพราะว่ายูจินก็คงไม่ได้รักคุณจากก้นบึ้งของหัวใจจริงๆแบบที่คุณก็รู้สึกก็ได้ค่ะ

ลียองเจ : ผมก็รู้สึกดีใจจริงๆครับ ที่เราสองคนสามารถเปลี่ยนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้แบบนี้ ว่าแต่ยูจินคุณว่ามั้ยครับว่าช่วงนี้ พวกเด็กแว้นในประเทศเรา มันเพิ่มจำนวนขึ้นอย่างรวดเร็วอย่างกับพวกสาหร่ายเซลล์เดียวจริงๆนะครับ เดินไปไหนมาไหนก็เจอพวกมันเดินเลื้อยกันเต็มไปหมด

ยูจิน : นั่นน่ะสิคะ และแต่ละคนก็ทำท่าทำทางน่าเอาตีนลูบหน้าจริงๆค่ะ เอาเป็นว่าวันนี้เราแยกกันตรงนี้ก็แล้วกันนะคะ ยูจินรู้สึกง่วงแล้วขอตัวกลับก่อนนะคะ ไม่ต้องไปส่งหรอกค่ะ ยูจินบ้านก็อยู่ใกล้ๆแค่นี้เอง

และระหว่างทางที่ลียองเจกำลังค่อยๆเดินแยกจากกันกับยูจินนั่นเอง

ก็เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้น!!!