มีประโยคประทับใจตอนสอนลูกผมฟังเพลง เล่นเครื่องเสียงครับ
"โหป๊า เล่นเองยังไม่ได้ยิน แบบนี้เลยอ่ะ" ลูกผมจบหลักสูตรสอบผ่านแล้วครับ ดีใจจริงๆ
เลยบอกลูกว่า ว่างๆ ลองไปนั่งฟังคนอื่นเล่นมั่ง ถ้าเครื่องเราได้ขนาดนั้นก็พอแล้ว ไม่เอาชัดกว่านั้นนะ เอาแค่นั้นหละ จุดพอดี นี่เป็นประโยคจากเด็กถนัดซ้ายอายุเกือบ 14 ที่เล่นเปียนโนมาตั้งแต่ 6 ขวบ ไม่เคยขยันซ้อมเพราะถูกผมบังคับแต่เด็ก แค่ไปได้ฟังเพื่อนเล่นเปียนโนให้ฟัง เค้ากลับมาซ้อมเช้าเย็นกลางคืน เพราะบอกว่าแค้นใจ เพื่อนเล่นมาสามปีเล่นดีกว่าเค้าเยอะเลย แต่ก่อนแค่ให้น้ำหนักมือซ้ายเท่ากับมือขวา ได้จังหวะ ผมยังนั่งบอกแทบตาย นั่งฟังซ้อมทุกวันแปดปีเต็มครับ เดวนี้ เพลงเดียวกัน ช้าเร็ว เบาค่อยให้ได้อารมณ์ไม่ต้องบอกกันอีกแล้ว ดีใจจริงๆ
เค้าเริ่มฟังเป็นแล้วครับ เพลงคลาสสิคเพลงเดียวกัน โน๊ตเดียวกัน คนละคนเล่น คนละวงเล่น เล่นคนละที่ รู้สึกแตกต่าง อยากให้คนเล่นอัดแผ่น บางแผ่นฟังลูกผมวิจารณ์จริงๆเลยอ่ะ "ป๊าครับ กู๊ดว่าเค้าเล่นมั่วๆเพี้ยนๆชอบกลนะ" อะไรอย่างเนี๊ยหนะ ขำดี ลองฟังลูกผมเล่นเอง บอกได้คำเดียว โค-ตระ มั่ว & เพี้ยนเลย แต่ก็ดีครับ จุดเริ่มต้นของการเล่นดนตรีเป็น
ไปเที่ยวฟังรอบนี้กลับมา รักลำโพงกับ Amp คู่เดิมผมขึ้นอีกเยอะมากๆเลย ชัด ให้ขนาดกำลังดี ผมคงฟังคู่เดิม ที่เดิม แต่ทำห้องใหญ่ไว้ให้ครอบครัวดูหนังเนาะ
นอกเรื่องไปเยอะมากเลย เดว Burn เสร็จแล้ว จะกลับมาเรื่อง Setting ต่างๆ กับการจูนห้องไปด้วยกันเลยครับ (งานนี้ยาวอีกแล้ว)