Review : Sony VAIO Duo 11 SVD11215CHB : Overview (2/4)

...ตัว แขนที่ใช้เป็นบานพับนั้นจับๆดูเข้าใจว่าน่าจะทำมาจากแมกนีเซียมอัลลอยด์ หรือวัสดุในแนวๆนั้น ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไร เอาเป็นว่ามันให้สัมผัสที่ดี และดูสวยงามเมื่อยกขึ้นมาแล้ว จะเห็นตรา VAIO อันเป็นเอกลักษณ์ขึ้นมาหราเลยครับ แล้วก็จะพบโลโก ULTRABOOK INSPIRED BY INTEL อยู่ด้านหลังจอ

พอร์ต เชื่อมต่อ ก็เรียกได้ว่าทำออกมาครบครันจนน่าตกใจ กับเครื่องที่เหมือนจะเป็น Convertible เล็กๆแบบนี้ เพราะมี RJ45 มาให้ด้วย ในจุดนี้ และก็จะมองเห็นว่าภายในนั้นใช้ฮีทซิงค์ครีบระบายความร้อนทองแดง และใช้พัดลมเป่าลม เสียงรบกวนขณะทำงาน มีให้ได้ยินบ้างตามประสาโน๊ตบุ๊กทั่วไปครับ ไม่ดังมากนัก

...ข้าง ซ้ายตัวเครื่องจะเห็นว่ามีพอร์ต DSUB เต็มขนาดไม่ต้องใช้หัวแปลงอะไรติดมาให้ พร้อมกับช่องเสียบหูฟังที่รองรับระบบ Noise Canceling ของทางโซนี่ ตลอดจนการ์ดรีดเดอร์ที่อ่านได้ตั้งแต่ SD และ MS Pro-Duo

ส่วน อีกด้านหนึ่งก็จะมี USB3.0 สองพอร์ต พอร์ตหนึ่งเป็นพอร์ตที่สามารถใช้ชาร์จไฟได้ขณะที่ไม่ได้เปิดเครื่องอยู่ และพอร์ต HDMI ไซส์ปกติเลยครับ

ใน ส่วนของระบบตัดเสียงรบกวนที่มีมาให้ ผมเข้าใจว่ามันจะทำงานร่วมกับตัวไมโครโฟนที่คอยจับเสียงรบกวนบริเวณรอบๆ และกลไกภายในเครื่อง VAIO เครื่องนี้จะทำการสร้างสัญญาณเสียงที่มาหักล้างกับเสียงรบกวนดังกล่าว ทำให้สามารถตัดเสียงรบกวนที่ไม่ต้องการออกไปได้ครับ

...หู ฟังที่ให้มานั้นก็มีคุณภาพเสียงที่ดีพอสมควร นิสัยมันเท่าที่ฟังคร่าวๆสไตล์ผมคือไม่ยังไม่ค่อยโดนเท่าไหร่ เพราะเสียงเหมือนจะไปเทอยู่ในย่านกลางและย่านเสียงทุ้มมาก เบสดีครับ แต่ผมดันไม่ชอบเบส เลยรู้สึกเฉยๆกับมัน ... ซึ่งตรงนี้ผมให้รายละเอียดมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว เพราะว่าไม่เชี่ยวชาญเรื่องเครื่องเสียงเท่าไรนักครับ

อีกอย่างหนึ่งที่น่าสนใจคือมีปากกาแถมมาให้ด้วยครับ ปากกานี้ ทำหน้าที่ในการขีดๆเขียนๆ หรือจิ้มเคอร์เซอร์ได้เพียงเท่านั้น ไม่สามารถจับ scroll ได้ ซึ่งความแม่นยำนั้นจัดอยู่ในเกณฑ์ที่ดีเหมือนปากการาคาแพงเลยทีเดียวครับ เหมาะสำหรับหน้าจอที่มีความหนาแน่นของพิกเซลมากๆแบบนี้ ตัวด้ามทำจากอะลูมิเนียม และต้องใส่แบตเตอร์รี ในการใช้งาน มีน้ำหนักพอประมาณ แต่เสียอย่างเดียวตรงที่ไม่สามารถสอดเก็บเข้ากับตัวเครือ่งได้ ถ้าจะพกก็ต้องร้อยเชือกผูกไว้กับอะไรสักอย่าง อย่าเงดียว ซึ่งก็น่ากลัวหายเหมือนกันครับ

...ปุ่ม ปรับโวลุม และปุ่มเปิดปิดการทำ auto rotate หน้าจอ วางมาอยู่ในตำแหน่งที่กดได้ลำบากพอสมควร จุดนี้ควรปรับปรุงในรุ่นต่อไป ส่วนปุ่ม assist ก็จะเหมือนกับไวโอ้ทั่วๆไปคือใช้เรียกโปรแกรม VAIO Care ขึ้น

ผม ไม่ค่อยมีโอกาสได้ทดสอบกล้องที่ติดมากับเครื่องพวกนี้นัก แต่จากการที่ได้ลองถ่ายภาพในห้องรกๆของตัวเอง แล้วก็พบว่า คุณภาพนั้นยังอยู่ในเกณฑ์แค่พอถ่ายได้ ไม่ได้ดีอย่างที่หวังไว้ครับ ส่วนจุกลูกยางที่เห็นอยู่ในภาพนี้ สามารถดึงออกมาตั้งเป็นขาตั้ง เพิ่มมุมเอียงรับกับการใช้งานพิมพ์ในโหมดโน๊ตบุ๊คได้

คีย์บอร์ด มีปุ่มมาให้ครบเท่าที่โน๊ตบุ๊กเครื่องหนึ่งควรจะมี และมีขนาดที่ดูแล้วไม่น่าจะเหมาะสมกับการใช้งานป็นเวลานานๆ แต่เอาเข้าจริงแล้ว ผมเข้าใจว่าโซนี่พยายามออกแบบมาให้ดีที่สุด เพื่อให้มันสะดวกต่อการใช้งาน ซึ่งผมเองเท่าที่ทดลองใช้ก็พบว่าไม่รู้สึกรำคาญอะไรมากนักกับขนาดที่ถูกบีบ มาให้เล็กเท่านี้ แต่ถ้าใช้พิมพ์อะไรไปนานๆก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ สิ่งที่ผมชอบก็คือตัวปุ่มเนี่ย ถึงแม้ว่าจะมีจังหวะการกดที่ห้วนๆสั้นๆ ปุ่มก็ค่อนข้างเตี้ยพอสมควร แต่ว่ามันให้น้ำหนักในการกดที่ดีกว่าที่คาด กดแล้วจะรู้สึกดังคลิกๆ เวลาที่เราวางนิ้วในลักษณะของพิมพ์ดีด (นิ้วชี้ลงหาแป้น ไม่ใช่วางราบไปกับแป้น) จะให้ความรู้สึกที่หนักแน่นดีพอสมควร เรียกได้ว่าปรับน้ำหนักปุ่มมาได้ดีกว่าที่คาด ด้วยข้อจำกัดของปุ่มที่มีจังหวะการกดที่ไม่ลึกนักแบบนี้

ทัช แพด หรือแทรคแพด ตัวนี้ ไม่มีครับ ... แต่มันจะเป็นลักษณะของ Optical Trackpad แทน ใครที่เคยใช้โน๊ตบุ๊กธุรกิจกันนั้นน่าจะพอนึกออก การใช้งานนั้นจะไม่เหมือนกับก้านโยกของพวกโน๊ตบุ๊กธุรกิจไปเสียทีเดียว เพราะจะใช้ลักษณะการสัมผัส เลื่อนๆเคอร์เซอร์เอา (แบบแป้นของ Blackberry) ซึ่งสามารถใช้งานได้ดีครับ ผมชอบแบบนี้มากกว่าแบบก้านโยกเสียอีก และมันสามารถใช้ดับเบิลคลิก หรือทำคลิกซ้ายได้ด้วยบนตัว pad ส่วนปุ่มคลิกซ้าย ปุ่ม scroll และคลิกขวาก็มีมาให้ในตำแหน่งด้านล่างปุ่ม space bar