ณ คืนวันที่24ธันวาคม ค.ศ.2006 บริเวณถนนเทฮังโน กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้ ตำนานความรักสะเทือนอารมณ์อีกบทหนึ่ง กำลังจะเกิดขึ้น…ซึ่งเป็นเรื่องราวของนักธุรกิจหนุ่มรูปงาม ผู้ที่กำลังประสบความสำเร็จถึงขึ้นสูงสุดในธุกิจทางด้านสินค้าเคมีเกษตรของเกาหลี “ลียองเจ” และสาวน้อย “ยูจิน” ผู้ที่คอยอยู่เบื้องหลังช่วยเหลือและให้กำลังใจกับลียองเจ ต่อสู้ด้วยกันมาจากที่ไม่มีอะไรเลย ตลอดระยะเวลา7ปีที่ผ่านมา จนมาประสบความสำเร็จเช่นทุกวันนี้ จนพูดได้เลยว่าเป็นส่วนสำคัญที่สุดที่ทำให้ลียองเจ มีทุกวันนี้ได้เลย….

ยูจิน : ไม่น่าเชื่อเลยนะคะ ว่าเวลาจะผ่านไปรวดเร็วอย่างนี้ เราคบกันแป๊ปเดียวก็ผ่านไป7ปีแล้วนะเนี่ย

ลียองเจ : ใช่ครับ เวลาช่างผ่านไปรวดเร็วเหมือนโกหกจริงๆเลยครับ

ลียองเจ : ยังจำวันที่เราพบกันครั้งแรกได้มั้ยครับ วันนั้นเราต่างรู้สึกเขินและสนุกมากเลยครับ

ยูจิน : ค่ะใช่ วันนั้นยูจินยังจำได้แม่นเลยค่ะ ที่บังเอิญเราสองคนไปยืนดิ้นกินเบียร์’ป๋อง ข้างรถบั๊มในงานวัดเดียวกัน สนุกมากๆเลยค่ะ โดยเฉพาะตอนที่คุณเมาจนอ้วกเข้าไปในลานรถบั๊ม จนโดนพวกเด็กคุมรถลากไปรุมกระทืบจมกองตีน เป็นภาพที่ประทับใจยูจินมาจนถึงทุกวันนี้เลยค่ะ

ลียองเจ : ใช่เลยครับ วันนั้นผมรู้สึกสนุกมากเลยครับ..

ยูจิน : ถ้าวันนั้นยูจินมีกล้องคงต้องไปถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกแน่ๆเลยค่ะ ตอนที่กองเลือดกับกองอ้วกของคุณออกมาผสมกัน ดูสีสันสดใสสวยงามมากเลยค่ะ

ลียองเจ : ผมว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่ามั้ยครับ

ยูจิน : ค่ะ เอาเป็นเรื่องตอนที่คุณเมาแล้วเปรี้ยว หยอดตู้คาราโอเกะเพลงพี่ป้าง20รอบแล้วแหกปาก จนโดนรุมกระทืบจนฟันร่วงหมดปากที่ร้านลาบดีมั้ยคะ

ลียองเจ : มึงพอซะทีเถอะอีเวร

ยูจิน : ค่ะ

ยูจิน : งั้นเราคุยกันเรื่องความหลังเก่าๆสมัยเราร่วมฝ่าฟันกันจนมีวันนี้ดีมั้ยคะ

ลียองเจ : ดีมากเลยครับยูจิน คุยอะไรที่มันสร้างสรรค์กันดีกว่าครับ

ยูจิน : ค่ะ ไม่นึกเลยนะคะ ว่าธุรกิจเล็กๆที่เราร่วมกันทำเมื่อ7ปีที่แล้ว จะทำให้เรากลายเป็นที่1ของธุรกิจสินค้าเคมีเกษตรของเกาหลีในทุกวันนี้ได้เลยค่ะ

ลียองเจ : นั่นสิครับ ต้องขอบคุณความช่างสังเกตของคุณจริงๆเลยครับ ที่เห็นเวลาผมไปยืนเยี่ยวใส่ต้นหญ้าที่ไหน ตายเรียบที่นั่น จนเอาเยี่ยวของผมไปสกัดเป็นยาฆ่าหญ้าสูตรอ่อนโยน ไปขายในยี่ห้อ“สแป๊ด” จนโด่งดังไปทั่วเกาหลีในชั่วเวลาไม่ถึงปี ไม่น่าเชื่อจริงๆนะครับ

ยูจิน : ใช่ค่ะ แล้วเยี่ยวของคุณก็เหม็นฉุนขึ้นจมูกมากๆด้วยค่ะ

ลียองเจ : ครับ

ลียองเจ : ตอนนั้นที่เราเริ่มมีเงินกันใหม่ๆ รู้สึกดีกันมากเลยนะครับ เหมือน3ล้อถูกหวย ใช้เงินกันไม่เป็นเลย ได้กำไรงวดแรกก็เอาไปเหมาเบียร์กระป๋องมาเป็นคันรถ ไปยืนกินยืนดิ้นกันข้างรถบั๊มอีก เพราะหาที่เที่ยวที่อื่นไม่เป็น คิดแล้วน่าขำจริงๆเลยนะครับ

ยูจิน : ใช่ค่ะ ควายมากๆด้วยค่ะ

ลียองเจ : ครับ สัด

ยูจิน : อะไรนะคะ?

ลียองเจ : เปล่าครับ ไม่มีอะไร แค่คิดถึงไอ้คนทรยศ “ไชตุงซุก” น่ะครับ เรารึก็เห็นว่าแก่ๆ มีอายุ น่าเคารพ น่าไว้ใจ ก็ให้เขาช่วยดูแลบริษัทยาฆ่าหญ้าของเราแทน ช่วงที่เราไปบ้ารำวง หลงนักร้อง กันอยู่ ที่ไหนได้กลับมาหักหลังยักยอกเงินบริษัทเราไปซะเกือบหมดเลยเนี่ย คิดแล้วน่าแค้นจริงๆเลยครับ

ยูจิน : ใช่ค่ะ เหตุการณ์ครั้งนั้น ทำให้เราต้องกินหญ้าแทนกิมจิไปหลายปีเลยค่ะ แย่จริงๆเลย แต่ก็ดีนะคะ ยูจินว่ามันถือเป็นประสบการณ์ที่ดี ที่สอนให้เราอย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคนเลยค่ะ

ลียองเจ : ดีของมึงไปคนเดียวเถอะครับ

ยูจิน : ค่ะ

ลียองเจ : คิดแล้วแค้นจริงๆเลยครับ เอาเงินบริษัทเราไปหมดยังไม่พอ ยังเอาชื่อบริษัทยาฆ่าหญ้าของเรา ไปเปิดเป็นชื่อบริษัทผลิตกล่องกางเกงในของเขาอีก หยามกันจริงๆเลยนะครับ

ยูจิน : ใช่ค่ะ แต่สุดท้ายแล้วเวรกรรมก็ตามไปสนองเขาจนได้นี่คะ

ลียองเจ : ใช่ครับ นับว่าสวรรค์ยังมีตา

ลียองเจ : คนโกงย่อมไม่ได้มีจุดจบที่ดีจริงๆครับ หลังจากไอ้ไชตุงซุก ร่ำรวยขยายกิจการกล่องกางเกงในซะใหญ่โต จนไปจับธุรกิจด้านอาหารสัตว์ ยี่ห้อ “ซูหมา” จนโด่งดังทั่วเกาหลีอีก เขาดันไปติดต่อทำธุรกิจร่วมกับ “LGAY” เกย์แก่มือเน่าที่ประเทศไทย ที่จับอะไรก็เจ๊ง คราวนี้เลยโดนอาถรรพ์ความมือเน่าของไอ้เกย์แก่ ทำเอาลามทั่วไปทั้งบริษัท จนขายไม่ออก หุ้นตก เจ๊งแบบไม่มีสาเหตุไปเลย เวรกรรมมีจริง จริงๆนะครับ

ยูจิน : จริงด้วยค่ะ ลียองเจ ซูหมาที่ว่าดัง เจอเกย์แก่ไปเจ๊งไม่เป็นท่าไปเลยค่ะ คิคิ ตอนนี้ได้ข่าวว่าธุรกิจอาหารควาย ยี่ห้อ “เอบี่” ที่ให้ไอ้เกย์แก่ช่วยจัดจำหน่ายก็กำลังร่อแร่จะเจ๊งตามไปอีก มือเน่าจริงๆเลยค่ะ ลียองเจอย่าไปเข้าใกล้มันเลยนะคะ

ลียองเจ : ครับต้องระวังเลยครับ

ลียองเจ : หลังจากที่โดนไอ้แก่โกงเงินเราไป ช่วงนั้นเราต้องลำบากกันมากเลยนะครับ ต้องขอบคุณยูจินจริงๆครับ ที่คอยอยู่เคียงข้างผม ช่วยเหลือผม และให้กำลังใจผมตลอดเวลาเลยครับช่วงนั้น

ยูจิน : ไม่เป็นไรเลยค่ะ แต่แปลกมากเลยนะคะ ช่วงที่เรากลับมาลำบากอีกครั้ง กลับกลายเป็นช่วงที่ยูจินรู้สึกมีความสุขมากที่สุดในชีวิตช่วงหนึ่งเลยค่ะ

ลียองเจ : นึกไม่ถึงว่าเราจะนึกวิธีนี้ออก ที่เอาเศษเงินที่เราเหลืออยู่ ไปซื้อรถเข็นเพื่อออกไปรับซื้อขี้ตามบ้านคน มาทำปุ๋ยชีวภาพสูตรขี้คนออกขาย ทำไปได้จริงๆเลยนะครับพวกเราเนี่ย

ยูจิน : ใช่ค่ะ แต่ยูจินก็ชอบมากเลยนะคะ ช่วงที่เราช่วยกันนั่งเอามือกรองขี้คัดขี้ คัดเม็ดข้าวโพด เม็ดพริกออกจากขี้ เพื่อให้ได้ขี้คนล้วนๆที่มีคุณภาพดี แล้วเอาไปผลิตปุ๋ยชีวภาพคุณภาพเกรดA ออกขาย ตอนคัดขี้นี่ทำให้ยูจินรู้เลยค่ะว่าขี้คนช่างนุ่มละมุนมือจริงๆเลยค่ะ

ลียองเจ : ครับ

ลียองเจ : ช่วงแรกที่เราเอาปุ๋ยขี้คนชีวภาพเราออกเสนอขาย ช่วงนั้นเราต้องฝ่าฟันกันมากเลยนะครับ คิดถึงตอนนั้นแล้วยังเหนื่อยใจถึงตอนนี้เลย

ยูจิน : ใช่ค่ะ ช่วงแรกเราไปเสนอใคร ก็ไม่มีใครเอาเลยค่ะ ส่วนมากบอกว่าเอาไปใส่ผักแล้ว ใครจะกล้ากิน ขี้ใครก็ไม่รู้

ลียองเจ : ใช่ครับ

ยูจิน : ยังดีนะคะ ที่คุณคิดแผนการดีๆได้ ด้วยการนั่งสาธิตตักปุ๋ยขี้คนเข้าปากเคี้ยวกลืนโชว์บรรดาตัวแทนจำหน่ายทั่วประเทศ สร้างปรากฏการณ์ใหม่ “คนกินขี้คน” จนดังไปทั่วเกาหลีเลยค่ะตอนนั้น

ลียองเจ : ครับ ไม่นึกเลยแค่ผมตักปุ๋ยขี้คนกินโชว์เท่านั้น จะดังได้ขนาดนี้ ถึงขนาดHollywoodมาขอซื้อลิขสิทธิ์การกินขี้คนไปทำหนังฮอลลีวู้ดเรื่องคนกินขี้คน จนทำรายได้ถล่มทลายกว่า1,000ล้านดอลลาร์ทั่วโลกเลย

ยูจิน : ใช่ค่ะ เฉพาะค่าลิขสิทธิ์ตอนนั้น เราก็เอาไปลงทุนกว้านซื้อขี้คนได้ทั่วเกาหลีเลยนะคะเนี่ย คุ้มค่าจริงๆเลยค่ะ

ลียองเจ : ใช่ครับ แต่จะว่าไปแล้วปุ๋ยขี้คนของเราก็รสชาติดีนะครับ หวานละมุนนุ่มลิ้นดี คิดขึ้นมาแล้วยังเปรี้ยวปากอยู่เลย

ยูจิน : แถวนี้ก็มีส้วมสาธารณะอยู่ใกล้ๆนะคะ แวะหาตักทานเล่นซักชามสองชามก่อนมั้ยคะ

ยูจิน : ค่ะ ก็ดีค่ะ ว่าแต่วันนี้หิมะเริ่มตกแล้วนะคะเนี่ย สวยจังเลยค่ะ อากาศก็เริ่มหนาวมากแล้วนะคะเนี่ย แต่ยูจินไม่หนาวเลยค่ะ เพราะได้อยู่ใกล้ๆคุณแบบนี้ ยูจินรู้สึกอบอุ่นที่สุดเลยค่ะ

ลียองเจ : ฟังแล้วผมอยากจะอ้วกมากเลยครับ เฮ้าเลี่ยนมากเลยครับ

ยูจิน : ค่ะ

ยูจิน : แหมคุณก็ ทีขี้นี่กินได้กินดีไม่มีอยากอ้วกเลยนะคะ พอจะหวานหน่อยทำเป็นจะอ้วก

ลียองเจ : คุณก็น่าจะรู้นิสัยผมนี่ครับ ที่เราคบกันมาจะครบ7ปีแล้วเนี่ย เวลาคุณมาทำสวีทกับผมทีไร ผมก็รู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทุกทีเลยอ่ะครับ

ยูจิน : นั่นสิค่ะ คุณนี่พิลึกคนดีจริงๆเลยค่ะ ไม่เห็นมีคู่ไหน เขาคบกันแล้วทำตัวแบบคุณเลยค่ะ ทำเหมือนกับว่าไม่รักยูจินและดูรังเกียจยังไงก็ไม่รู้ค่ะ

ลียองเจ : ……

ลียองเจ : ยูจิน บางทีความรักก็ไม่จำเป็นต้องแสดงออกด้วยการสวีทกันออกนอกหน้าก็ได้นะครับ ความรักจริงๆมันสำคัญที่ลึกๆสุดก้นบึ้งของหัวใจมากกว่านะครับ

ยูจิน : ค่ะ ยูจินจะพยายามเข้าใจค่ะ แต่บางทียูจินก็ไม่เข้าใจลียองเจตรงนี้ และตั้งคำถามกับตัวเองตลอดมาเลยค่ะ ว่าทำไมคุณถึงดูรังเกียจยูจินยังไงก็ไม่รู้ ตั้งแต่แรกแล้วที่เราเริ่มคบกันมา

ลียองเจ : อืม ผมว่าคงน่าจะเกิดจากที่ช่วงระยะ7ปีที่ผ่านมา ผมต้องพยายามต้องทำตัวให้ชาชินและชื่นชอบกับของเหม็นอย่างพวกขี้ๆเยี่ยวๆนี่ละมังครับ ทำให้เวลาที่ผมเจอคนหวานๆอย่างคุณ เลยทำให้ผมคลื่นไส้อย่างไม่มีสาเหตุ

ยูจิน : ถ้าที่ลียองเจพูดมาเมื่อกี้เป็นเรื่องจริง ยูจินว่าเราแฝงเร้นกายออกจากยุทธภพ แล้วไปใช้ชีวิตกันตามลำพังอย่างเงียบสงบที่เกาะเพลิงน้ำแข็งกันจะดีกว่ามั้ยคะ

ลียองเจ : โธ่ อีดอก ผิดเรื่องแล้วมึง นี่ซีรีย์เกาหลีนะครับ ไม่ใช่เตียบ่อกี้

ยูจิน : ขอโทษค่ะ

ลียองเจ : ……

ยูจิน : แล้วจะเป็นไปได้มั้ยคะ ที่เราสองคนจะยุบกิจการของเรา แล้วไปหาที่สงบๆซักแห่ง ใช้ชีวิตกับแบบสงบสุขสองคน ลียองเจจะได้ลืมพวกของเหม็นๆและกลับมาสวีทกันกับยูจินเหมือนกับคู่รักทั่วไปเขาซะที

ลียองเจ : ใจจริงผมก็อยากทำแบบนั้นที่สุดในชีวิตผมเลยครับ แต่ยูจินเคยคิดมั้ยครับว่า เกษตรกรทั่วเกาหลีใต้เราจะเป็นยังไงต่อไป ถ้าขาดปุ๋ยชีวภาพคุณภาพเกรดAของเราไป พืชผลจะเสียหายล้มตายกันขนาดไหน ประเทศเกาหลีใต้อันเป็นที่รักของเราจะเป็นอย่างไรต่อไป ยูจินเคยคิดถึงตรงจุดนี้บ้างมั้ยครับ

ยูจิน : ขอโทษค่ะ ยูจินลืมคิดถึงตรงจุดนี้ไปจริงๆค่ะ ยูจินรู้สึกภูมิใจจริงๆนะคะ ที่คุณเป็นคนที่รักประเทศชาติบ้านเกิดเมืองนอนถึงขนาดนี้

ลียองเจ : ครับ ก็ผมไม่ใช่พวกนักธุรกิจในคราบนักการเมืองเหมือนที่ประเทศไทยนี่ครับ ที่จ้องแต่จะเอาประเทศชาติบ้านเมืองไปเร่ขายให้พวกต่างชาติเป็นอย่างเดียว เพราะฉะนั้นเราอย่าเห็นแก่ความสุขส่วนตัวเพียงน้อยนิดของเราเลยครับ ประเทศชาติของพวกเราต้องมาก่อนจะดีกว่าครับ

ยูจิน : ค่ะ ตาดูดาว เท้าเหยียบดินจริงๆค่ะ ดูนั่นสิคะกลุ่มดาวเหี้ยประจำดวงชะตาของคุณ กำลังเปล่งแสงเจิดจรัสเลยค่ะ

ลียองเจ : นั่นมันกลุ่มดาวจระเข้ต่างหากครับ อีสัด

ยูจิน : ค่ะ….

ลียองเจ : ตอนนี้ ความฝันจริงๆของผมเหลืออีกสิ่งเดียวแล้วครับ ที่จะทำในตอนนี้

ยูจิน : อะไรหรือคะลียองเจ

ลียองเจ : ขอบคุณสำหรับคำถามนะครับ ความฝันสุดท้ายของผมก็คือ อยากให้ประเทศเกาหลีใต้ของเราได้เป็นเจ้าของสโมสรยักษ์ใหญ่ในประเทศอังกฤษอย่างลิเวอร์พูลซะทีน่ะครับ โดยตอนนี้ความฝันของผมก็เริ่มมีความเป็นไปได้สูงแล้วครับ เพราะผมได้ติดต่อขอเทคโอเวอร์ไปทางสโมสรแล้ว และเขาสนใจรับเงื่อนไขของเราเกือบทุกเงื่อนไขแล้วครับ

ยูจิน : ค่ะ….ดีจังเลยค่ะ แล้วยังมีเงื่อนไขข้อไหนของเรา ที่เขายังตกลงรับไม่ได้บ้างคะ

ลียองเจ : เหลืออยู่ข้อเดียวเองครับ คือผมอยากให้เปลี่ยนตามสโมสรจากสีแดงเป็นสีเหลืองโทนขี้ที่ผมชอบ แล้วเปลี่ยนฉายาทีมจาก The Red เป็น The Yellow ส่วนชื่อไทยจากหงส์แดงเป็นหงส์เหลืองขี้ แค่นั้นเองครับ

ยูจิน : ดูแล้วก็ไม่น่ายากเลยนะคะ ทำไมเงื่อนไขแค่นี้เขาถึงรับไม่ได้ก็ไม่รู้ ทีATIที่โดนAMD เทคโอเวอร์ไป ยังยอมเปลี่ยนสีเวบเป็นสีเขียวแทนสีแดงเลยค่ะ

ลียองเจ : ก็นั่นน่ะสิครับ ผมก็ไม่เข้าใจจริงๆครับ

ยูจิน : ค่ะ….

ยูจิน : ลียองเจคะ บอกตรงๆเลยนะคะ วันนี้คุณดูมีความในใจและไม่เป็นตัวของตัวเองยังไงก็ไม่รู้ค่ะ มีอะไรอยากพูดก็พูดออกมาตรงๆได้เลยนะคะ

ลียองเจ : ครับ ผมเองก็มีเรื่องอยากจะพูดตรงๆเรื่องหนึ่งกับยูจินจริงๆครับวันนี้ แต่ผมรู้สึกลำบากใจมากเลยครับ ที่จะพูดออกไป…

ยูจิน : พูดมาตรงๆเลยก็ได้ค่ะ เพราะตลอดระยะเวลา7ปีที่คบกันมา คุณก็พูดกับยูจินแบบมะนาวไม่มีน้ำ หมาสำรอกขี้ อยู่ทุกวันอยู่แล้วนี่คะ ไม่น่ามีอะไรที่ยูจินเองจะรับไม่ได้อีกแล้วล่ะค่ะ พูดตรงๆมาได้เลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ

ลียองเจ : ถ้างั้นผมขอพูดตรงๆเลยนะครับ ผมนั่งคิดนอนคิดมาหลายวันแล้วครับ ว่าจะพูดยังไงกับยูจินให้ยูจินไม่เสียใจดี แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอกครับ ที่คำพูดของผมที่จะพูดออกไปในวันนี้ จะไม่ทำให้ยูจินไม่เสียใจ แต่ผมคงต้องรีบพูดออกไปในวันนี้ เพราะถ้าผมยิ่งไม่พูดยิ่งเก็บไว้ ก็จะยิ่งสร้างความเสียใจและเจ็บปวดรวดร้าวให้กับยูจินในภายหลังต่อไปอีก…

ยูจิน : ก็พูดซะทีสิคะ กูรอฟังจนเมื่อยแล้วนะคะเนี่ย

ลียองเจ : ครับ ผมว่าเราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้น่ะครับ เพราะตลอดระยะเวลา7ปีที่เราคบกันมา ผมไม่เคยมีความสุขความสบายใจเลย ตลอดเวลาที่อยู่กับคุณ อยู่กันไปก็มีแต่จะสร้างความเจ็บปวดให้กับเราทั้งสองฝ่าย ผมว่าเราสองคนเลิกกันไปจะดีกว่านะครับ!!!

ยูจิน : ยูจินคิดไว้ในใจตั้งนานแล้วค่ะ ว่าสักวันต้องมีวันนี้ แต่ไม่นึกเลยว่ามันจะเป็นคืนวันคริสต์มาสวันที่แสนจะบรรยากาศดีและอบอุ่นแบบนี้ คุณช่างใจร้ายใจดำจริงๆค่ะ…

ลียองเจ : อย่าร้องไห้เสียใจไปเลยครับ อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ ว่าอะไรสำคัญยิ่งไปกว่าแค่รักกัน อีกหน่อยซึ่งคงไม่นาน ถึงวันนั้นแล้วเธอจะเข้าใจ จะรู้ว่าเหตุใด ที่เราจากกัน

ยูจิน : ไปไกลๆเลยค่ะ อย่ายื่นหน้าอันเหม็นขี้ของคุณ เข้ามาใกล้กับยูจินอีก!!!

ลียองเจ : ยูจิน คุณต้องเข้าใจนะครับ ว่าการที่คุณต้องอยู่กับคนที่จริงๆแล้ว ไม่ได้รักคุณจริงๆเลยไปตลอดชีวิต มันจะเป็นการทำร้ายชีวิตคุณไปเนิ่นนานถึงขนาดไหน ผมทำใจให้รักคุณจริงๆไม่ได้ ซึ่งผมก็พยายามมาหลายปีแล้วก็ทำใจไม่ได้ซักที คุณต้องเข้าใจผมให้มากๆด้วยนะครับ

ยูจิน : พอทีเถอะค่ะ ยูจินไม่ต้องการฟังคำแก้ตัวใดๆของคุณอีก คงจะพบคนใหม่ที่ดีกว่า สาวกว่า สวยกว่า และรวยกว่ายูจินแล้วล่ะสิ ถึงได้ทำอย่างนี้กับยูจินได้ลงคอ ระยำหมาจริงๆค่ะ

ลียองเจ : ไม่มีผู้หญิงคนไหนในโลกนี้ที่จะมาแทนยูจินได้อีกแล้วครับในชีวิตผม ผมขอสาบานต่อหน้าไฟแถวนี้เลยครับ ว่านอกจากยูจินแล้ว ในชีวิตผมคงไม่มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาแทนที่ได้อีก ชีวิตผมถ้าไม่มียูจินแล้วก็คงมีแต่งานกับงานเพียงอย่างเดียวครับ ประเทศชาติต้องมาก่อนครับสำหรับผมตอนนี้

ยูจิน : ฮือๆๆๆ สัด

ลียองเจ : แต่ถึงเราไม่ได้คบกันเป็นคนรักแล้ว แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนซี้และเพื่อนร่วมงานที่ดีกันต่อไปได้นะครับ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม คุณก็ยังคงเป็นหุ้นส่วนใหญ่หุ้นส่วนหนึ่งเหมือนเดิมของบริษัทเราต่อไปนะครับ คุณจะเอาเงินบริษัทเราไปเที่ยวบาร์แม่หม้าย นั่งควักเด็กหล่อๆยังไงก็ได้ตามสบายเลยนะครับ ผมจะไม่ว่าอะไรเลยครับ

ยูจิน : คุณมองยูจินต่ำจริงๆค่ะ เอาว่ายูจินขอส่วนของยูจินไปซื้อเบียร์กินยืนดิ้นหน้ารถบั๊มทุกวันก็พอแล้วกันค่ะ

ลียองเจ : อุอุ หายเศร้าเร็วดีจังครับ รู้งี้บอกเลิกไปตั้งแต่7ปีที่แล้วก็ดีนะครับ

ยูจิน : นั่นน่ะสิคะ ปล่อยให้ยูจินรอมา7ปีจนแก่หงำเหงือกแบบนี้ คุณช่างใจร้ายใจหมาจริงๆเลยค่ะ

ยูจิน : แต่ก่อนที่เราจะเลิกกันจริงๆคืนนี้ ขอยูจินทำสิ่งที่ยูจินอยากทำกับคุณตลอด7ปีที่ผ่านมาจะได้มั้ยคะ

ลียองเจ : ได้ทุกเรื่องเลยครับ ยกเว้นถีบ

ยูจิน : ยูจินคงไม่จังไรขนาดนั้นหรอกค่ะ ยูจินขอแค่จุมพิตที่ไม่เคยได้รับจากคุณเลยแม้แต่ครั้งเดียว จะได้ไหมคะ

ร่วมวิจารณ์บทความนี้ คลิกที่นี่ ครับ